حق شارژ هر واحد

ممکن است در برخی از ساختمان‌ها به دلایلی مختلفی برخی از واحدها برای مدتی خالی از سکنه باشند و از آن‌ها استفاده‌ای نشود، یا برخی از واحدهایی که در طبقات پایین واقع شده‌اند ادعا کنند که از آسانسور استفاده‌ای نمی‌کنند و به همین دلیل از پرداخت شارژ و هزینه‌های آسانسور امتناع ورزند. بر اساس قانون آسانسور در آپارتمان پرداخت حق شارژ به صورت ماهانه برای تمامی واحدها الزامی می‌باشد. و استفاده یا عدم استفاده واحدی از آسانسور دلیلی بر نپرداختن حق شارژ آسانسور نیست. 

وظایف مدیر ساختمان در قبال آسانسور

بر طبق قانون آسانسور در آپارتمان، مدیر ساختمان مسئول بیمه کردن آسانسور در برابر خطرات احتمالی است. که براساس قانون مدیر ساختمان باید سهم هر یک از واحدها از هزینه بیمه را بر اساس متراژ آن واحد تعیین کند.به علاوه وظیفه هماهنگی برای دریافتی گواهینامه ادورای استاندارد آسانسور نیز به عهده مدیر است. مدیر ساختمان هم‌چنین باید نسبت به جمع‌آوری حق شارژ ماهانه و دیگر هزینه‌های ساختمان اقدام کند. که هزینه‌های زیر از محل شارژ ماهانه دریافتی پرداخت می‌شوند:

• هزینه‌های برق مشاعات
• هزینه‌های آب مشاعات
• هزینه تعمیرات و نگهداری (شامل هزینه تعمیر و نگهداری آسانسور)
• هزینه‌های سرایداری
• هزینه لوازم مصرفی مشاعات مانند شوینده، لامپ و …

خسارات وارده به آسانسور

بر اساس قانون آسانسور در آپارتمان و هم‌چنین تصمیمات مدیر ساختمان، در صورت وارد شدن خسارت به آسانسور (یا هر یک از اموال عمومی دیگر ساختمان) توسط یکی از ساکنین آپارتمان یا بستگان او، وظیفه جبران خسارت به عهده همان واحد است.

نصب دوربین در آسانسور

نصب دوربین در آسانسور از نظر قانون آسانسور در آپارتمان امری اجباری نیست. اما نصب آن می‌تواند کنترل برخی از موارد را راحت‌تر کند. برای مثال در صورت وارد آمدن خسارت به آسانسور، استفاده از آسانسور برای اسباب کشی و مواردی از این قبیل، می‌توان با استفاده از دوربین افراد متخلف را شناسایی و طبق قانون آسانسور در آپارتمان موارد را به فرد خاطی تذکر داد.

قانون آسانسور در آپارتمان برای واحدهای اختصاصی

در صورتی که در ساختمانی واحد یا واحدهای اختصاصی وجود داشته باشد و مالکان آن واحدها تمایل داشته باشند برای واحد خود آسانسور نصب کنند، این کار نیاز به جلب رضایت مابقی واحدها ندارد و تمام هزینه‌های آسانسور نیز مسلما بر عهده همان واحد اختصاصی است. جلب رضایت سایر واحدها تنها در صورتی اجباری است که نصب آسانسور واحد اختصاصی، برای آن‌ها ایجاد مزاحمت کند.

قانون حمل بار با آسانسور در آپارتمان‌ها

قانون حمل بار با آسانسور می‌گوید که اگر آسانسور ساختمان مخصوص حمل بار نباشد، نباید از آن برای این کار استفاده کرد. حتی در صورتی که آسانسور از نظر ظرفیتی توانایی حمل آن بار را داشته باشد، باز هم به دلیل متفاوت بودن ساختار آسانسور نفر بر با آسانسور بار بر، انجام چنین کاری اشتباه است و می‌تواند به آسانسور خسارت وارد کند و حتی در بلند مدت علت سقوط آسانسور باشد.

جمع بندی

امروزه قانون نصب آسانسور در آپارتمان تمام ساختمان‌های نوساز سه طبقه و بیشتر را ملزم به نصب آسانسور می‌کند. اما قبلا که چنین قانونی وجود نداشت، باعث شده که در برخی از ساختمان‌های قدیمی آسانسور نصب نشده  باشد. و حالا ممکن است که نصب کردن آسانسور در این ساختمان‌ها اختلافاتی را بین ساکنین به وجود بیاورد.

قانون آسانسور در آپارتمان به کمک ساکنین آمده تا اختلافات موجود در میان خود در باب نصب آسانسور و هطینه‌های مربوط به آن را رفع کنند. براساس این قانون تمامی هزینه‌های نصب آسانسور مربوط به تمامی طبقات است. تمامی واحدها حتی در صورت خالی بودن و یا عدم استفاده از آسانسور موظف به پرداخت شارژ هستند. وظیفه بیمه کردن آسانسور و رسیدگی به موارد مربوط به آن به عهده مدیر ساختمان است.